تحقیق در مورد فلسفه بازی کودکان و نونهالان

این تحقیق در مورد بازی های کودکان می باشد و به بررسی فلسفه بازی کودکان و نونهالان می پردازد. این تحقیق به دانشجویان رشته های روانشناسی، علوم تربیتی، علوم اجتماعی، جامعه شناسی و دیگر رشته های مرتبط پیشنهاد می گردد.

مقدمه
امروزه، اهمیت بازی در دوران کودکی بر کسی پوشیده نیست. اگر کودک را به ماهی تشبیه کنیم ، بازی، همانند آب زلالی است که کودک در آن شناور می باشد. پس بازی برای کودک همان زندگی است . از این رو باید شور زندگی را در میان کودکان جست وجو کرد و کودکان را نیز، باید همواره در حال بازی نگریست. چنان چه کودکی را از بازی محروم کنند، کودکی کودک ، موجودیت، سلامت و آینده اش را از او ستانده اند. دنیای بدون بازی، از نظر کودک زندانی بیش نیست. باتوجه به محبوبیت و ارزش بازی برای کودک، نقش آن در بهداشت روانی او بسیارمهم است .

تحقیقات تجربی نیز نشان داده است که بازی و ورزش افزون بر این که ابزار ارزشمندی برای رشد سلامتی جسمانی است،رابطه ی نزدیکی باسلامتی روانی و به ویژه پیشگیری از بروز ناهنجاریهای روانی دارد. در این تحقیق از روش تحلیلی ـ‌ توصیفی استفاده شده است. به طور کلی بازی، اعتماد به نفس کودک را افزایش می دهد، از اضطراب می کاهد و عزّتِ نفس و خودپنداری مثبت را تقویت می کند. بازی، سبب اجتماعی شدن ، ایجاد استقلال ، آموزش مهارت های ارتباطی ، استحکام روابط خانوادگی و سهولت در دوست یابی می شود .

کودک از طریق بازی با دیگر کودکان، تنهایی خود را به طور مطلوبی از بین می برد؛ بنابراین باتوجه به کارکردهای مختلفی که بازی دارد و مورد علاقه بیش از اندازه کودک است، می تواند نقش منحصر به فردی در بهداشت روانی کودک داشته باشد.

تعریف
بازی، مشق زندگی است با رویکرد شادمانی و بی خیالی. البته اگرچه شکست ها و ناکامی ها در بازی همانند زندگی، بیشمار است و برای کودکان، جدی، اما سطحی و گذرا است. در واقع، بازی، هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار است که به صورت فردی یا گروهی، انجام می شود و موجبات شادی و یا گاهی احساس شکست و نیز برآورده شدن نیازهای کودک و یا ناکامی او را فراهم می آورد. صفات بارز کودکان از طریق بازی، مشخص می شود. از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی و یا شادی. به تعبیری کودکان، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می‌دهند. بازی، موجب رشد عاطفی، اجتماعی، جسمانی و ذهنی کودک می شد.

بازی – چه بازی های پرتحرک و چه بازی های فکری- همیشه بهترین فعالیت طبیعی برای هر کودک بوده است. در جریان بازی، نیروهای روحی و جسمی کودک؛ یعنی دقت، حافظه، تخیل، نظم و ترتیب، چالاکی، مهارت، قدرت جسمانی و… رشد می یابند و علاوه بر اینها، بازی برای کودک، محرک و انگیزه ای می شود در جهت کسب تجارب اجتماعی. کودک به طور طبیعی با بازی «خود» را بیان می کند. کودک با بازی کردن، موقعیتی را به دست می آورد تا احساسات و مشکلات خود را عرضه کند و به عبارت دیگر، ابراز وجود نماید.

یاد می گیرد که کمک کند و کمک بگیرد. لازم به یاد آوری است که لزوما برای بازی مفید به وسایل گرانقیمت نیازی نیست. پدران و مادران باید توجه داشته باشند که در مراحل مختلف بازی، روش های گوناگونی اتخاذ گردد و نیز همیشه به یاد داشته باشند که باید به کودک امکاناتی بدهند که آزادانه و مبتکرانه فعالیت نماید تا استعدادهای نهفته اش به درستی شکوفا گردد. تنها در این صورت است که بازی می تواند باعث انگیزش، نشاط، فعالیت، ابتکار و خلاقیت در کودکان شود.

اگرچه بازی در ابعاد مختلف روحی و جسمی موجب رشد کودکان می شود، اما بسیاری از والدین و حتی مربیان توجه کافی به نقش تعیین کننده بازی ندارند و در موقع لزوم، با کودکان همراهی نمی کنند.

فهرست مطالب
مقدمه
تعریف
فلسفه بازی کودکان
رشد عاطفی
رشد اجتماعی
رشد ذهنی
مراحل پیشرفت بازی در کودکان
اثر بازی بر جسم کودکان
اثر بازی بر روان کودکان
اثر تربیتی بازی
اثر اجتماعی بازی
جایگاه آموزشی بازی
تاثیر اخلاقی بازی
مراحل مختلف بازی با توجه به سن کودک
انواع بازی های مورد علاقه کودکان
بازی قوه تخیل کودک را تقویت می‌کند
چگونه کودک را به انجام بازی‌های تخیلی تشویق کنید
بازی مهارت‌های اجتماعی را تقویت می‌کند
چگونه می‌توانید بازی‌های اجتماعی کودک خود را بیشتر کنید
بازی رشد جسمانی او را افزایش می‌دهد
چگونه می‌توانید او را به بازی جسمانی تشویق کنید
بازی به کودک کمک می‌کند تا هیجانش را تخلیه کند
چگونه می‌توانید به او کمک کنید تا هنگام بازی هیجانش را تخلیه کند
تنوع در بازی های کودکان
بازی های کودکان در شیوه فکری و فلسفی
دو وجه شیوه های اجرای طرح فلسفه و کودک در بازی
شرایط بازی فکری در برنامه فلسفه و کودک
پیامدهای منفی اجتناب از بازی
توصیه‌هایی برای والدین
نتیجه گیری
منابع